Το βιβλίο αυτό είναι ένα δράμα με πρωταγωνιστή το άπειρο. Δεύτερο πρόσωπο είναι ο άνθρωπος. Γι’ αυτό το λόγο σταθήκαμε στο μοναστήρι που βρέθηκε στο δρόμο μας.
Το μοναστήρι, βλέπετε είτε στην Ανατολή είτε στη δύση βρίσκεται, είναι ένα ΟΠΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ που έστησε ο άνθρωπος απέναντι στο Θεό.
Φυσικά, είναι κάτι που πρέπει να σεβαστούμε, άσχετα με τις όποιες επιφυλάξεις μας για τον τρόπο που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται το ΑΠΕΙΡΟ που κλείνει μέσα του.
Σε κάθε Τζαμί, Παγόδα, ή Συναγωγή υπάρχει μια πλευρά ΚΑΚΗ που τη σιχαινόμαστε, και μια άλλη υψηλή, που μας εμπνέει το σεβασμό. Είναι μια πνευματική αντένιση και μια ατελείωτη ονειροπόληση. Η σκιά του θεού πέφτει στον ανθρώπινο τοίχο.
Το μοναστήρι, βλέπετε είτε στην Ανατολή είτε στη δύση βρίσκεται, είναι ένα ΟΠΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ που έστησε ο άνθρωπος απέναντι στο Θεό.
Φυσικά, είναι κάτι που πρέπει να σεβαστούμε, άσχετα με τις όποιες επιφυλάξεις μας για τον τρόπο που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται το ΑΠΕΙΡΟ που κλείνει μέσα του.
Σε κάθε Τζαμί, Παγόδα, ή Συναγωγή υπάρχει μια πλευρά ΚΑΚΗ που τη σιχαινόμαστε, και μια άλλη υψηλή, που μας εμπνέει το σεβασμό. Είναι μια πνευματική αντένιση και μια ατελείωτη ονειροπόληση. Η σκιά του θεού πέφτει στον ανθρώπινο τοίχο.